پاتوق صادق هدایت و فروغ فرخزاد، زادگاه هتلداری نوین در ایران است. زمانی كه كافه افتتاح شد كسی باور نمیكرد كه كافه نادری، پرچمدار تحولی عظیم در اقامت و پذیرایی ایران شود. تحولی كه در جایجای گردشگری ایران نفوذ كرده است.
اما این اتفاق افتاد. در سال 1306 در خیابان نادری تهران كه از خیابانهای شلوغ و اصلی شهر بود، كافهای افتتاح شد كه نام خیابان را با خود یدك میكشید. كافهای كه «خاچیك مادیسكیان» مهاجر روس آن را افتتاح كرد.
سرویسدهی در این كافه سبب شد تا در سال 1307 شهرداری تهران، بلدیه قدیم، مقررات احداث قهوهخانه و رستورانها را تدوین و ابلاغ كند.
به این ترتیب از آن پس ساخت و سازها در این زمینه افزایش چشمگیری یافت. استقبال از این كافه سبب شد تا «مادیسكیان» اتاقهایی را در طبقه بالای كافه بسازد و آن را تبدیل به هتل كرد.
مجموعه هتل و كافه نادری دو در ورودی دارد كه یكی به هتل میخورد و دیگری به كافه. ورودی هتل، در طبقه همكف، لابی هتل قرار دارد و طبقه بالای آن اتاقها.
از در كافه میتوان به سالن كافه رفت و حیاطی با آبنما كه رستوران هتل است. این هتل هنوز معماری قدیم خود را حفظ كرده و در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.
در سال 1314 بلدیه وارد حوزه اقامتی شد و شروع به ساخت هتل و میهمانخانه كرد و نخستین میهمانخانه از این دست را با نام هتل فردوسی در خیابان فردوسی تهران ساخت. این هتل بعدها خراب شد و در جای آن ساختمانهای دیگری ساخته شد كه هیچ ربطی به هتل ندارند.
از این پس جرقه هتلسازی در ایران زده شد و موسسه میهمانخانههای ایران به دنبال هم هتلهایی در نقاط مختلف ایران افتتاح كرد. به دلیل استقبال مردم از اسكی در سال ، هتل «گتسر» در سه راه دیزین افتتاح شد و پس از آن در همین سال هتلی دیگر پا به عرصه وجود گذاشت با نام هتل دربند كه 28 اتاق داشت.
در سال 1318 در رامسر، عروس شهرهای شمال، هتلی با 38 اتاق افتتاح شد كه هنوز هم با نام هتل بزرگ رامسر فعالیت میكند. میهمانخانههای بابلسر، آمل و شهر قدیم شاهی هم پس از آن افتتاح شدند.
اما افتتاح «گراند هتل تهران»، به سال 1320 برمیگردد كه در خیابان لالهزار، بالاتر از كوچه علی ساخته شد و برای سالهای طولانی هنرمندان ایرانی در سالن بزرگ آن برنامه اجرا میكردند.
پس از آن هتلهای زیادی در ایران ساخته شد و پس از مدتی زنجیرههای بزرگ هتلداری هم به ایران آمدند و هتلهایی چون هایت، اینتركنتیننتال، هیلتون و شرایتون را در ایران ساختند.
اما پس از انقلاب سرمایهگذاران خارجی رفتند و هتلها به ایرانیها سپرده شد. سال 1383 دوباره زمزمههای ورود هتلداران خارجی بلند شد و نام شركتهایی چون اوچگن، المثار و آكور به میان آمد.
بعضی از آنها سرمایهگذاری را آغاز كردهاند و تعدادی هم هنوز در حال رایزنی هستند. اما آنچه مسلم است، هتل نادری راهی را در ایجاد مراكز اقامتی ایران آغاز كرد كه دیگر پایان نمیگیرد و میراث فرهنگی نیز چندی عملیات ثبت «كافه وهتل نادری» را در فهرست آثار ملی آغاز كرد.
یک پاسخ
دستمریزاد تاریخچه زیبایی بود .
(کاش میشد از بوی تند قهوه هم عکسی یادگاری گرفت h-m)