حسین دهلوی، رهبر پیشین ارکستر سمفونیک ملی ایران و آفریننده‌ی قطعه‌ی پرآوازه‌ی سبکبال در سن 92 سالگی، پس از آنکه به گفته‌ی فرزندش هومن دهلوی، حافظه‌ی خود را به کلی از دست داده بود، در زادگاهش تهران، درگذشت.
وی در سال 1306 در تهران زاده شد. این هنرمند پیشکسوت آموزش موسیقی را از پنج سالگی نزد پدرش معزالدین دهلوی از شاگردان مرحوم علی‌اکبرخان شهنازی نوازنده و ردیفدان نامدار تار و فرزند میرزا حسینقلی آغاز کرد. وی بعد از رها کردن این ساز در ۹ سالگی و به تشویق مادرش به سمت ساز ویولن و آموزش آن نزد پدرش رفت. این هنرمند دوره اول ویلن را نزد پدر فراگرفت و سپس دوره دوم (ردیف راست کوک) را نزد ابوالحسن صبا گذرانید و وارد هنرستان موسیقی شد و از آن پس به فراگیری علمی موسیقی گرایش پیدا کرد.
دهلوی در سال ۳۹ با مدرک آهنگسازی از هنرستان عالی موسیقی فارغ‌التحصیل شد و در دوره هنرستان با همکاری ابوالحسن صبا ارکستر شماره یک هنرهای زیبا را راه اندازی و در همین دوره چند اثر از آثار صبا را برای ارکستر تنظیم کرد.
پس از درگذشت صبا رهبری این ارکستر که بعدها ارکستر صبا نامیده شد به دهلوی واگذار و در همین دوره شاخه‌های ۲، ۳ و ۴ نیز به آن افزوده شد. این ارکسترها از زمان گشایش تلویزیون ایران به صورت هفتگی به اجرای برنامه پرداختند.
وی از سال ۷۶ تصنیف اپرای مانا و مانی را به مناسبت سال جهانی کودک آغاز کرد. ساخت این اثر سه سال به درازا کشید که تا به کنون به اجرا درنیامده و فقط موسیقی سازی آن در خورداد ۷۹ با همت و رهبری علی رهبری با ارکستر فیلارمونیک اسلواکی در شهر براتیسلاو اجرا و ضبط شد. این هنرمند صاحب نام موسیقی ایرانی همواره به نوآوری در زمینه‌های گوناگون اندیشیده است که تدوین متد تمبک به وسیله او و جمعی دیگر شامل حسین تهرانی، مصطفی کمال پورتراب، فرهاد فخرالدینی و هوشنگ ظریف برای ارتقای جایگاه تمبک در موسیقی ایرانی و تسهیل آموزش این ساز، توجه به ساخت سنتور کروماتیک برای جبران نقیصه کوک این ساز برای استفاده در ارکستر از جمله این مواردند.
«سبک بال» براساس موتیف کوتاهی ملهم از قطعه قاسم آبادی ساخته ابوالحسن صبا، «کنسرتینو برای سنتور و ارکستر» با همکاری مشترک فرامرز پایور، «گفت وگوی دل»، «فروغ عشق»، «به یاد صبا» برگرفته از قطعه «به یاد گذشته»، «چهارمضراب برای ویولن و ارکستر»، «نغمه ترک»، اجرای ۱۵ قسمت از اپرای ۲۶ قسمتی «بیژن و منیژه»، «دوئو سنتور در سه گاه»، «شورآفرین در شور برای ارکستر»، «چهارنوازی مضرابی در اصفهان»، «سوئیت بیژن و منیژه برای ارکستر زهی»، «بیژن و منیژه برای ارکستر سمفونیک»، «سرباز برای آواز گروهی و ارکستر» از جمله آثار شنیداری و تالیفی این هنرمند در عرصه موسیقی است.
دهلوی در سال ۷۱ ارکستر مضرابی را تشکیل داد که تنها شامل سازهای مضرابی سنتور، تار، قانون، عود و بم تار (تارباس) بود.
یکی از مهمترین آثار حسین دهلوی کتاب «پیوند شعر و موسیقی آوازی» است که جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی در بخش هنر را به خود ویژه کرد. این کتاب دستاورد بیش از ۴۰ سال تجربه دهلوی در تلفیق موسیقی با شعر ایرانی است که به شیوه‌ای علمی و متدیک فرایند کار را توضیح می‌دهد.
از حسین دهلوی در سال ۸۲ به‌عنوان چهره ماندگار سپاسداری شد.
دهلوی پس از مدت‌ها مبارزه با بیماری 23 مهرماه 1398 در بیمارستان شریعتی تهران درگذشت.
یک پاسخ
روانش به مینو شاد باد.