یکی از انگیزههای بُنیادین ماندگاری سرزمین ایران و فرهنگ دیرپای آن، همبستگی و آشتی و داد در میان تیرههای ایرانی یا بهتر است بگوییم جمعیتهای ایرانی بوده است. این یکپارچگی از دیرباز همواره در فرهنگ ایرانی نمود داشته و حتا در ادب پارسی نیز میتوان آن را جستوجو کرد. در این راستا، شاهنامه فردوسی بهترین گواه در ادبیات پارسی است.
به گزارش اَمرداد، کشور ایران را باید سرزمین آشتی و داد جمعیتها و آیین و دینهای گوناگون دانست. جمعیتهایی که هر کدام سهم به سزایی در ماندگاری این سرزمین اهورایی داشته و در برابر بیگانگان و دشمنان این مرز و بوم فداکاریها کرده تا ایران همچنان پا برجای بماند. یکی از جمعیتهای بالنده و سرافراز ایرانی که مرکز زیست آنان در جنوب کشور و شهر پیروزآباد است و در برابر بیگانگان و در دفاع از مرزهای این سرزمین جانفشانیها کرده، بیگمان ایل قشقایی بوده که دارای تیرههای(:طایفه) گوناگونی هستند. همچنین مدیران رَده بالای کشور از مقام رهبری و رییس جمهور گرفته تا نهادها و سازمانهای گوناگون همواره بر همبستگی جمعیتهای ایرانی پافشاری کردهاند. یکی از افرادی که در میان ایل قشقایی از آوازهی ویژهای برخوردار است، «میرزا ماذون» چکامهسُرای(:شاعر) نامدار قشقایی است که یکی از خیابانهای شهر شیراز نیز به نام او نامگذاری شده است. آرامگاه این چکامهسُرا امروزه در درب شاهزاده منصور و در کوچه پس کوچههای خیابان تیموری شیراز جای گرفته است. اما این بلندآوازگی انگیزهای برای پاسداری از آرامگاه وی نشده است! داستان به این گونه است که چندی پیش ادارهی اوقاف به انگیزهی بازسازی درب شاهزاده منصور، حیاط این جایگاه را ویران و کف آن را فونداسیون کرده است و این کار انگیزهی نگرانی و اعتراض ایل قشقایی و دوستداران میراث فرهنگی شده است. از سویی دیگر و با نگرش به جایگاه هنری این چکامهسُرا که در شهر شیراز به خاک سپرده شده است و همچنین سنگ گور وی که بیش از 100 سال دیرینگی دارد و از دید میراثی ارزشمند به شمار میآید، گمان میرفت که آرامگاه این هنرمند به ثبت ملی رسیده باشد، ولی با پیگیریهای ما روشن شد که آرامگاه او هنوز به ثبت ملی نرسیده است! و همین راه را برای تصمیمهای کارشناسی نشده باز گذاشته است. در همین زمینه یکی از کارشناسان میراث فرهنگی با نگرش به جایگاه هنری و بلندآوازگی این چکامهسُرای نامدار قشقایی از قابلیت ثبت ملی آن آگاهی داده و به اَمرداد گفت: «همان گونه که آرامگاه شاه شجاع، اِبن خَفیف، سیبویه و دیگران در شهر شیراز به عنوان نامداران (:مفاخر) این شهر و استان به ثبت ملی رسیده اند، میتوان آرامگاه «ماذون» قشقایی را نیز به ثبت ملی رساند. هر چند که آرامگاه برخی از این نام آوران عناصر مِهرازی (:معماری) و تاریخی نداشته است. آرامگاه این بزرگان بیشتر در روزگار پهلوی یکم و دوم به عنوان نامداران ملی شناخته شده و از سوی انجمن مفاخر ملی، آرامگاه ویژهای برای آنها ساخته شده و سپس سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آنها را به ثبت ملی رسانده است».
این کارشناس فنی میراث فرهنگی که نخواست نامش آشکار شود در پاسخ به این پرسش که سنگ گور این هنرمند بیش از 100 سال دیرینگی دارد و باید به ثبت ملی میرسید، گفت: «در این جا نام بسیار ارزشمندتر بوده و افزون بر آن انگیزه است (:مزید بر علت) . زیرا همان گونه که ما تنها یک نام از سیبویه داریم و هیچ سنگ گوری از آن پیدا نشده و حتا به درستی جایگاه خاک سپاری آن را نمیدانیم، ولی به انگیزهی بلندآوازگی و نامداری وی، آرامگاه او را به ثبت ملی رسانیدهایم، پس میتوانیم آرامگاه شاهزاده منصور و «میرزا ماذون» قشقایی را نیز به ثبت ملی برسانیم. همچنین همان گونه که شما به موضوع سنگ گور اشاره و از دیرینگی آن نام بردید، میتوان با استواری و سند محکم پیشنهاد ثبت ملی آن را داد و سازمان میراث فرهنگی خویشکاری(:وظیفه) دارد در این زمینه همکاری کرده و اقدامات لازم را انجام دهد».
این کارشناس میراث فرهنگی در پایان افزود: «ساختمان این مجموعه از پهلوی یکم بر جای مانده و پیشینهی(:سابقه) تاریخی این هنرمند در کتابهای تاریخی نوشته شده است. همچنین ساختمان آن جزو عناصر مِهرازی و تاریخی به شمار میآید. همهی اینها انگیزهای خواهد بود بر ارزشمندی این جایگاه و توانایی ثبت ملی را دارد و نباید بدون کار کارشناسی و با شتاب برای آن تصمیم گرفت. زیرا یاد بزرگان با خاطرات مردم پیوند خورده است و «میرزا ماذون» مایه ی سرافرازی ایل قشقایی در همهی این روزگاران بوده است».
به گزارش اَمرداد، محمد ابراهیم فرزند علی رضا نامدار به «ماذون» از پرآوازهترین چکامه سرایان قشقایی بوده که در سال 1246 مَهی(:قمری) زاده شده است. فَرنام(:لقب) شعری «ماذون» از سوی ظل السطان قاجار فرمانروای شیراز به وی داده شده است. میرزا ماذون چکامههای عارفانه و عاشقانه ی فراوانی دارد و او را بزرگترین چکامهسرای قشقایی میدانند. ماذون در سال 1313 مَهی در شهر شیراز در گذشته و در بُقعه شاهزاده منصور آرام گرفته است.
با وجود بلواری در شهر شیراز بنام این شاعر قشقایی، ولی آرامگاه وی در حال تخریب است
سنگ گور ماذون قشقایی را در گوشه ای رها کرده اند و امکان آسیب رسانی به آن بسیار است
ساختمانی به جا مانده از روزگار پهلوی یکم که رو به ویرانی است
درون حیاط آرامگاه شاهزاده منصور را به نام بازسازی بهم ریخته و فونداسیون ها بالا می آیند
عکس از سیاوش آریا است.
6744
یک پاسخ
درود بر شما که برای همدلی و اتحاد اقوام ایرانی تلاش میکنید .