لوگو امرداد
سروده‌ای برای جشن سپند « نوروز جمشیدی » بزرگ و گرامی

آمده نوروز در ایران زمین

 سروده‌ای برای نوروز جمشیدی «آمده نوروز در ایران زمین»/میهنم « شد رشکِ فردوس برین»

مردمانْ خندان و زیبا هر کجا/گر چه باشند خسته از جور و جفا

خانه‌ها پاک است و روشن این زمان/آب و جارو شد سرای مردمان

سفره‌ی «هفت سین» هر جا شد به پا/گشته ایران منشأ صلح و صفا

کودکانِ بازیگوشِ شاد و شنگ/هم بپوشند جامه‌های رنگ رنگ

بوی عطر و بوی سنبل بوی باغ/خوردن شیرینی و هم چای داغ

هر کجای سرزمین نازنین/جشن نوروزی بگیرند این چنین

در شمال سبز و شاد و معتدل/مردمان مهربان و ساده دل

در کنار ساحل مازندران/ نغمه‌های دلنشین مادران

مردم فرهنگْ دوست بابلی/ساکنین شادخوار آملی

از سوادکوه، ساری و شاهی و نور/از ده نزدیک ما تا شهر دور

از دیار ترکمن ، گرگان و دشت/تا به لاهیجان و آستارا و رشت

جنگل و دریا و دشت و کوه و رود/مرد و زن گرم شرابند و سرود

از دل البرز کوه استوار/رو به سوی تخت‌جمشیدی بیار

شهر شیراز شهر شعر و حافظه/حرف سعدی در دل ما نافذه

شهر آرمانیِ نوروز کهن/شهر کوروش، فخر ایران ، تو و من

ای سپاهان ای تو نیمی از جهان/ای که نامت افتخار عاشقان

خوش به حالِ عاشق زاینده رود/از من عاشق به سویت سد درود

از سپاهان تا به کاشان راه نیست/عشق ما هم بهر آن بیراه نیست

بس تمدن خفته در کاشان زمین/آن سیلک باستانی حزین

حزن او از ناسپاسی‌های ماست/عمر تاریخش بسی بی انتهاست

پیر سبز و شهر یزد و اردکان/مردم بهدین و شیعه توامان

سوی ما بخش خراسان بزرگ/شهر فردوسی و خیام سترگ

ای نشابور بزرگ ، توس مهین/این جهان انگشتر و توس‌اش نگین

از خراسان بزرگ تا سیستان/سرزمین مردمان پهلوان

سام و زال و رستم و بانو گشسب/زین سرا تا وادی آذرگشسب

سرزمین گردمردان دلیر/جشن نوروز است در تبریز پیر

از دیار دیرهای بی‌شمار/خان نوروزی به کردستان بیار

مردمان عاشق شیرین مست/بیستون، منزلگه فرهاد هست

از دیار کردهای بی بدیل/میرویم سوی لرستان اصیل

هگمتانه شهر مادان دلیر/پورسینا ، استر و عریان پیر

هم از آنجا تا چغازنبیل پیر/تا به آبادان و اهواز دلیر

شهر شوش باستانی و کهن/این کهن شهر گرامی وطن

از لب اروندرود پرغرور/تا به کرمان شهر مردان غیور

شهر برپایی نوروز و سده/ای اهورا مردمش را غم مده

دست افشان می‌رویم تا به جنوب/در بهاری پر ز عیدی‌های خوب

تا به شاخابِ همیشه پارسِ ما/هم غرور و عشق و هم احساس ما

از اراک و شهر قم تا شهر ری/دم بگیرند مردمان با رود و نی

ای خدای جشنِ نوروز آفرین/پایداری ده به تهران غمین

این چنین جشن قشنگ نازنین/در کنار مردم بی خشم و کین

با هزاران شمع و سدها آینه/با پدر، مادر، آقاجان و ننه

پاسداری گردد و برپا شود/نام نوروز بهی هرجا رود

 

به اشتراک گذاری
Telegram
WhatsApp
Facebook
Twitter

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترین ها
1402-12-29