سفال‌هایی باستانی به تازگی در سواحل بوشهر یافت شده است که کارشناسان آن را در پیوند با دوران ساسانی می‌دانند.
دکتر حسین توفیقیان،هموند(:عضو) هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی تهران، درباره‌ی این یادمان‌های تازه یافت‌شده به خبرنگار امرداد گفت: «بنابر گزارش‌های مرکز مطالعات پزشکی دریایی دانشگاه علوم پزشکی و مکاتبات آن با میراث فرهنگی تهران،شماری قطعه سفال در آب‌های ساحلی بوشهر یافت شد. پروژه‌ی بررسی‌های باستان‌شناسی زیر آب در این مکان از اواخر تیرماه امسال به سرپرستی دکتر توفیقیان با غواصی ساحل به دریا آغاز شد و نزدیک به 20 روز برنامه ی غواصی همچنان ادامه خواهد داشت.»
وی درباره‌ی ویژگی‌های این منطقه‌ی باستانی و یادمان‌های تاریخی آن گفت:«این محوطه ی باستانی، گستره‌ای با ابعاد حدودی 250*300 متر است که به موازات ساحل، دارای پراکندگی سفال‌هایی گوناگون از جمله خمره‌های کوچک و خمره های ذخیره ی آذوقه است. «خمره های اژدری» از جمله سفال‌های شاخص خلیج فارس و مهم ترین یافته های این بررسی هستند.»
از دید دکتر توفیقیان، برداشت اولیه از این گستره که 5 متر ژرفا(:عمق) و نزدیک به 400 متر از ساحل فاصله دارد، این است که این سفال ها می توانند محموله ی پراکنده‌شده ی یک کشتی غرق شده باشند که به شوند(:دلیل) ژرفای کم و تخریب های فراوان، کشتی هنوز یافت نشده است.
وی محموله‌ی یافت‌شده را نشان‌دهنده‌ی نقش مهم ایران در تجارت آن روزگار دانست و گفت: «به احتمال بسیار زیاد این محوطه مربوط به دوره‌ی ساسانیان است و محموله صادراتی از این دوره بوده که ممکن است از بنادر مهم نزدیک به این منطقه، از جمله بندر ریشهر، بندر هزارمردان و بنادر دیگر، به بنادر مقصد در شبه‌قاره‌ی هند، سریلانکا و یا شرق آفریقا می رفته است که پس از گذشت 1700 سال در زیر آب باقی مانده و روشن کننده ی نقش مهمی است که ایران در تجارت با نواحی دوردست داشته است.»
