افشین بختیار زاده‌ی هفتم فروردین‌ماه 1329 خورشیدی در تهران و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی برق صنعتی از دانشگاه علم و صنعت است. او نزدیک 50 سال است که در زمینه ی عکاسی فعالیت می کند و برایند آن نزدیک به 90 پوشینه (:جلد) کتاب به‌گونه‌ی انفرادی و بیش از 200 کتاب اشتراکی در زمینه‌ی معرفی ایران را در کارنامه‌ی هنری خود دارد.
همکاری با بسیاری از نشریه‌های هنری، موسسه‌های دولتی همچون آموزش و پرورش و تدریس در دانشکده‌ها از دیگر فعالیت‌های او است.
افشین بختیار که داور دومین دوره از جشنواره‌ی عکس شاهنامه است از بیشتر مکان‌های ثبت جهانی شده‌ی ایران برای یونسکو عکاسی کرده و با میراث فرهنگی برای معرفی و ثبت عکس از استان‌های گوناگون همکاری داشته است.
وی که داوریبیش از 200 جشنواره‌را بر دوش داشته، نمایشگاه‌های عکس بسیاری در ایران و بیرون از ایران برگزار کرده است.
افشین بختیار در گفتوگو با امرداد گفت: هرگز به چیزی جز عکاسی نیاندیشیده‌ام. حتا در زمینه‌ی رشته‌ی تحصیلی‌ام هیچ فعالیتی نداشتم. در این روزگار سخت هم با شرایط می‌سازم و از این کار دست نکشیده‌ام چرا که همواره حس می کنم وام‌دار ایران و فرهنگ ایران هستم و آن‌چنان که پیشتر در گفتوگو با یکی از نشریه‌ها گفتم «ایران را نفس می کشم»
این عکاس برجسته در ادامه درباره‌ی دلبستگی‌اش به فردوسی و شوند پذیرفتن داوری جشنواره‌ی شاهنامه افزود: گفتن از فردوسی در واژه‌های ناتوانی که بر زبان من جاری می‌شود نمی‌گنجد. به باور من ایران است و یک فردوسی. کاری که فردوسی برای نگاه داشتن و پاسداری از زبان فارسی و فرهنگ ایران کرده است ستودنی است و هیچ جمله‌ای یارای توصیف این گوهر ارزشمند تاریخ و ادب ایران را ندارد. هرگاه به خراسان می‌روم حتما از کوچه‌پس‌کوچه‌های روستای پاژ دیدن و عکاسی می‌کنم. در این روستای کوچک که مردی بزرگ را در دامان خود پرورش داده است با نگاهی پرسش‌گر دنبال حس خاصی می گردم. در پاژ گمان می‌کنم فردوسی ناظر من است و انرژی ویژه‌ای به من می‌دهد.
این احساس را هنگام عکاسی از آرامگاه کورش بزرگ هم تجربه کرده‌ام و در این مکان از خود بیخود می‌شوم. به یاد دارم زمانی که با دوربین آنالوگ عکاسی می کردم 90حلقه از پاسارگاد عکس گرفتم. چند گاه پیش زمان عکاسی از آرامگاه کورش ابرهایی که بر فراز آسمان پاسارگاد بودند به شکل سیمرغ درآمدند و من از این لحظه عکس گرفتم و این را تاثیر همان انرژی که به دنبال آن هستم می‌دانم.
بختیار با اشاره به اینکه هر جشنواره تاثیر خود را در شناسایی موضوعی که به آن می‌پردازد می‌گذارد گفت: جای فردوسی و شاهنامه در جشنواره‌های فرهنگی خالی بود. آن هم در زمانه‌ای که هر روز یکی از نمادهای فرهنگی یا چهره‌های نامدار ایرانی مورد دست‌یازی برخی کشورهای همسایه قرار می‌گیرد. اگرچه گاه مسوولان ما دست روی دست می‌گذارند و شاهد ثبت این یادمان‌ها از سوی دیگر کشورها هستند ما باید به کار فرهنگی خود ادامه بدهیم و اگر نهادهای فرهنگی مانند امرداد و باشگاه شاهنامه‌پژوهان به این دغدغه نپردازند آرام‌آرام باید شاهد از دست دادن چهره‌های نامدار خود باشیم.
داور دومین دوره‌ی جشنواره‌ی عکس شاهنامه از برگزاری این رخداد فرهنگی ابراز خرسندی کرد و ادامه داد: برپایی جشنواره‌ی عکس می‌تواند به شناساندن زاویه‌های گوناگون نمود شاهنامه در گوشه و کنار این سرزمین یاری می‌رساند و این کار ارزشمند در خور سپاسداری است و من نه به عنوان داور جشنواره بلکه به عنوان دوست‌دار تاریخ و فرهنگ سرزمینم در این‌باره از هیچ یاری‌ای دریغ نخواهم کرد.
دومین جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه با آرمان ارج نهادن و پاسداشت جایگاه بلند حکیم سخن فردوسی و شاهکار بی‌مانندش شاهنامه و تاثیر جلوه‌های زیبای شاهنامه و نمود شاهنامه در در زندگی ایرانیان و پارسی زبانان در گستره ایران بزرگ فرهنگی، همچنین نگاه به شاهنامه و تاثیرات آن از طریق دوریبن‌های عکاسی و پیوند میان شاهنامه، ادبیات و هنرعکاسی هر دو سال یک‌بار ازسوی باشگاه شاهنامه‌پژوهان، هفته نامه‌ی امرداد و باشگاه نقالان برگزارمی‌شود. دور دوم این جشنواره با همکاری موزه‌ی شاهنامه و اسطوره‌ی قزوین همراه است.
آگاهیرسانی جشنواره و اطلاعات بیشتر در سایت جشنواره www.shahnamehnegarkhane.ir
و تارنماهای:
ایمیل جشنواره:
روابط عمومی جشنواره:
09338571501
نشانی دبیرخانه: خیابان کریم‌خان زند ، نرسیده به میدان هفت تیر، خیابان خردمند شمالی، کوچه‌ی شهید اعرابی (3)،شماره 4، زنگ سوم
لینک خبر در تارنمای جشنواره: http://shahnamehnegarkhane.ir/2018/04/21/ فراخوان-دومین-جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه
