از همان نخستین بار که او را دیدم با خود گفتم که او باید بسکتبالیست باشد؛ قدی بلندی و شانههایی کشیده این حس را به من میداد که او یا بسکتبالیست است و یا والیبالیست. اما نه؛ او «نوتریگا فرامرزی»، دروازهبان تیم فوتبال رستمباغ بود.
نوتریگا فرامرزی، زادهی 1369 خورشیدی است که به گفتهی خودش از 9 سالگی در تیم رستمباغ توپهایی که به قصد شکست تیم، به سمت آنها میآمده را مهار میکرده است.
از این رو خواستم تا با او گفتوگویی داشته باشم تا از رشتهی ورزشیاش و روزهایی که در جام «جانباختگان» بوده و برای پیروزی تیماش مبارزه میکرده، بپرسم.
نوتریگا از سال 1378 برای تیم رستمباغ دروازه بانی میکرده است، سه سال در ردهی نونهالان، چهار سال در ردهی نوجوانان و اکنون شش سال است که در ردهی بزرگسالان بازی میکند.
آیا هرسال در پیکارهای ورزشی جام جانباختگان شرکت میکنید؟
بله؛ من هرسال و بدون وقفه در این پیکارها دروازهبان بودهام اما امسال به شوند(:دلیل) کمردرد شدید نمیتوانم شرکت کنم.
آیا در رشتههای ورزشی دیگری بهجز فوتبال شرکت کردهاید؟
بله؛ من در کنار فوتبال در رشتههای ورزشی بدمینتون و تنیس رو میز نیز شرکت کردهام اما آنها جنبهی تفریخی برای من داشتهاند و فقط فوتبال را به صورت حرفهای میبینم.
چه خاطرههایی از جام جانباختگان دارید؟
خاطرههای بد که زیاد دارم اما نمیخواهم آنها را بازگو کنم. پنج سال تیم نخست جام شدن در ردهی بزرگسالان در رشتهی فوتبال را از خاطرههای زیبای جام میدانم.
در جام جانباختگان آسیب دیدهاید؟
بله؛ سال گذشته من در بازی نخست خود به شدت زمین خوردم و گردنم آسیب دید به طوری که نتوانستم در بقیه بازیها به میدان بروم و نیمکتنشین شدم.
در تیمهای دیگری نیز بازی کردهاید؟
بله؛ من در کنار تیم رستمباغ برای 4 سال در تیم « ایران جوان» و «تیم شموشک نوشهر» بازی کردهام.
جایزه چه اندازه برای شما در جام جانباختگان انگیزه است؟
خیر، برای من جایزه و لوح تقدیر در جام جانباختگان هیچ ارزشی نداشت و تنها خواستهی من این بود تا در هازمان(:جامعه) زرتشتی شناخته شوم و همهی تیمها با شنیدن نام تیم «رستمباغ» ما بترسند.
بالا بردن جام قهرمانی چه حسی دارد؟
به نظرمن بردن جام قهرمانی در جایگاه اولی، حس خوبی را به انسان میدهد اما پس از چند بار این حس عادی میشود و انسان فقط میخواهد این حس را تکرار کند.
نوتریگا فرامرزی، جوان ورزشکار زرتشتی دوست دارد تا همچون سالیان گذشته برای تیم رستمباغ بازی کند و این تیم را مانند هر یک از اعضای بدن خود دوست دارد. او در پایان گفت: «امسال بسیار سال سختی است که نمیتوانم درچهارچوب دروازه تیم رستمباغ بایستم و امیدوارم آسیب دیدگیهایم تا سال دیگر بهتر شود تا بتوانم برای باری دیگر در تیم پر افتخار رستمباغ بازی کنم.»
یک پاسخ
با سپاس از آقای خسروی برای تنظیم این گفت و گو
نوتریگا در ذهن همه ی ما ها جایگاه ویژه ای دارد و خاطرات زیادی با آن داریم