در نشست ۸۶ هیات‌مدیره‌ی انجمن زرتشتیان تهران، با استخدام یک کارمند برای کمیسیون موقوفات انجمن به صورت موقت موافقت شد. با شرح وظایف بسیار پیچیده و سنگین، پیشنهاد شد این فرد به صورت ساعتی کارش را آغاز کند. هفته‌ی پیش نیز کمیسیون خدمات فراخوانی را برای استخدام یک کارمند برای بایگانی داده بود. همچنین درخواست شد که یک کارمند نیز برای کمیسیون فرهنگی در نظر گرفته شود.
خبر بسیار خوبی است زیرا با تقویت دبیرخانه‌ی انجمن و نیروی اجرایی موجود، کارهای روزمره و در عین حال حساس جامعه پی‌گیری و انجام می‌شود. کارمندان تخصصی در کمیسیون‌ها به کار گرفته شده، استمرار عمل و نقطه‌ی تماس موضوعات مشخص می‌شود، و سرانجام هموندان هیات‌مدیره می‌توانند فارغ از پی‌گیری و اداره‌ی جزییات مسایل به مسوولیت اصلی خود یعنی برنامه‌ریزی و مدیریت کلان انجمن بپردازند.
خبر بسیار بدی است که هر کمیسیون، به صورت «عکس‌العمل به فشارهای مقطعی» برای خود کارمند استخدام میکند و جزیره‌های مختلف در انجمن به موازی‌کاری خواهند پرداخت. با حقوق و مزایای پایین و رفتار نامناسب از بالا، حتا اگر فرد واجد شرایط پیدا شود در دبیرخانه‌ی انجمن دوام نخواهد آورد. با انتظارات بالا و مدیریت نامناسب هیات‌رییسه، کارشناسان دلسوز جامعه به چنین فرصت‌های شغلی تن نخواهند داد.
در ۱۰ سال گذشته ریاست انجمن شخصا به تخریب و تحقیر دبیرخانه‌ی انجمن پرداخته است. با نگاه و رفتار اشتباه از بالا به پایین، بهره‌وری دبیرخانه‌ی انجمن به حداقل ممکن رسیده و کارمندان کلیدی باتجربه، انجمن را ترک کردند. با فداکاری سرپرست و کارمندان موجود، تکریم ارباب‌رجوع حفظ می‌شود، ولی بدون مدیر مقتدر و برنامه‌ی مشخص، بازوی اجرایی انجمن به شیری درمانده و بدون دندان و دست و یال می‌ماند.
انجمن در هر نشست ده‌ها میلیون تومان به املاک و خدمات ثانوی می‌پردازد ولی در پرداخت حقوق حداقلی و مزایای قانونی کارمندان انجمن بی‌تفاوت است. به قول شادروان رستم آبادیان، کار دبیرخانه‌ی انجمن زرتشتیان به صورت خیریه و نیمه‌افتخاری است. کسانی مانند سرپرست محترم کتابخانه‌ی انجمن سال‌هاست به جز اهانت حقوقی دریافت نمی‌کند. داستان رقت‌بار آموزگاران مدارس و کارمندان بخش‌های انجمن ناگفتنی است.
مدیر اجرایی پیشین دبیرخانه، آقای فولادی، با اقتدار و مراقبت کم‌نظیر، انگیزه و کارآیی کارمندان را افزایش داد و فضای سالم و اثربخشی را برای کار جامعه مدیریت کرد. هیات‌مدیره‌های بعدی انجمن به تزیین ساختمان و دکوراسیون دبیرخانه پرداختند ولی از مسایل انسانی و رهبری کارمندان غافل بودند. در نهایت، دبیرخانه تنها به بغض و کینه ریاست پاسخگو شد و روش کاری به ابتدایی‌ترین وضع ممکن تقلیل یافت.
در مدیریت، تصمیم‌سازی بخش مهم تصمیم‌گیری است. تصمیم‌سازی باید بر اساس مطالعه و بررسی کارشناسی و اطلاعات کامل انجام شود. هموندان هیات‌مدیره‌ی انجمن تحصیل‌کرده و محترم هستند، ولی لزوما از اصول و روش‌های نوین مدیریت آگاهی ندارند و در کار تیمی آزموده نیستند. ریاست محترم از الزامات اولیه رهبری و هدایت، انگیزش و ارتقای سازماندهی و تقسیم کار بی‌بهره و تنها در پی حفظ قدرت است.
انجمن زرتشتیان تهران یک وزارتخانه است با بیست‌ویک وزیر. ولی بدنه کارشناسی این وزارتخانه بسیار ضعیف و ناتوان است. انجمن بیش از صد موقوفه در تهران و یزد و کرمان دارد که نه تنها نیاز به مدیریت، نگهداری، سرکشی، و تعمیرات دارند بلکه اغلب نیاز به بازپس‌گیری و نگهداری در برابر دشمنان دارند. جالب است که بیشتر ساکنان این وزارتخانه ژنرال هستند، با تعداد کمی سرباز بدون فشنگ و سپر.
آیا میتوان این دبیرخانه و مجموعه کارمندان انجمن را نجات داد؟ البته بله، ولی نه با چنین نظام مدیریتی. مشکل از کارمندان دلسوز و بالیاقت نیست. مشکل از فرماندگان ناآگاه و تفکر عهد قجر ما است. تا زمانی‌که نیروی انسانی به عنوان هزینه، کارمندان به عنوان خدمه، و سرپرستان به عنوان مانع و مزاحم تصور می‌شوند، از نشاط و بهره‌وری خبری نیست. مشکل انجام کار از بدنه و کف سازمان نیست.
در سال ۱۳۸۵ آقای فیروزفر، دانشجوی زرتشتی مدیریت بخش‌های انجمن را مورد بررسی و مطالعه قرار داد. شوربختانه افرادی که مورد مصاحبه بودند به توصیه‌های گزارش نهایی توجه نکردند و ۱۰ سال پس از آن وضعیت اجرایی انجمن بدتر شد. اعضای هیات‌مدیره در مشکلات خرد اجرایی غرق شده‌اند و هر روز دوباره چرخ را اختراع میکنند. خانه فرهنگ و هنر، سرای سالمندان، درمانگاه، کتابخانه، … امپراتوری‌‌های دورافتاده هستند.
من هدف و قصد پیچیدن نسخه برای دبیرخانه انجمن را ندارم، به خصوص که انجمن بیمارهای خود را انکار میکند. دبیرخانه انجمن به جراحی نیاز دارد. سازماندهی سازمان باید پس از برنامه‌ریزی و باتوجه به چشم‌انداز و نیازسنجی صورت بگیرد. کارمندان اختیار و ابزار کار را ندارند. سازمان انجمن فرسوده‌تر از املاک انجمن است. گزارش گفت‌وگوی نشست‌های هیات‌مدیره درباره‌ی استخدام و استفاده‌ی کارمندان، به هیچ‌روی در قد و قواره‌ی بحران موجود جامعه زرتشتیان نیست. من به عنوان کنشگر جامعه و نایب‌رییس پیشین انجمن، شدیدا نگران روحیه و موقعیت کارمندان انجمن هستم، و البته از دوران طولانی فترت پیش روی این دوره وحشت دارم.
10 پاسخ
آموزگاران مدارس زرتشتی با حداقل حقوق و بیمه جان فشانی میکنند. ضمن تبریک روز معلم، این عزیزان دریابید.
خدا نکند همکیشی که محتاج این انجمن شود. گرفتن حق از انجمن کمتر از گدایی نیست.
مرسی از یادداشت خوب امرداد که واقعیت را میگوید. برای این انجمن تنها چیزی که مهم نیست افراد است، خواه کارمندان باشند یا همکیشان. چرا بازرسان دخالت نمیکنند؟
برای دریافت کارت زرتشتی بیش از چهار بار به دبیرخانه انجمن مراجعه کردم. مدارک من کامل بود. ولی بیش از یک ماه طول کشید و بعد در انتظار امضای رییس انجمن. ساعات دبیرخانه محدود است و عصرها بسته است. رییس دبیرخانه هیچ قدرتی ندارد.
من از کارکنان بیمارستان تهران پارس هستم و آقای دکتردر همه زمینه ها بسیار عالی و بدون نقص عمل میکنند چگونه میتوان ایشان را در انجمن زرتشتیان تهران ناکارامد خواند
سرکار خانم ثقفی هر کسی را بهر کاری ساختند. ایشان ممکن است در کار طبابت خوب باشند اما مدیریت نمی دانند. نمی توان جو بیمارستان را با جامعه ما مقایسه کرد.
سپاس .یکی پیدا شد گوشه چشمی بما بکنه .
آفرین به دکتر سپهری که با شهامت میگوید و بیطرف تحلیل میکند. کاش مسئولان توجه کنند.
با درود خدمت جناب اقای سپهری که به جد مطالب و مشکلات رابسیار زیبا بیان نمودند ولی جناب اقای سپهری بنده سوالی از جنابعالی داشته که امیدوارم در صورت لزوم پاسخ دهید شما که عضو قبلی انجمن بوده و با مشکلات بیشتر آشنا هستید چرا در انتخابات انجمن ویا بازرس انجمن شرکت ننموده با توجه به اینکه از پشتوانه مردمی خوبی هم برخوردار هستید
چرا از حالا انتخابات آینده برنامه ریزی نمی شود که دوره فترت انجمن طولانی نشود؟ اگر قرار است اساسنامه انجمن اصلاح شود یا نامزدها تایید صلاحیت شوند، از یک سال قبل شروع کنند. دوران فترت تصمیمات توسط هیات رییسه است و خیلی اشتباهات اساسی در این دوران صورت گرفته است.