شاید به جرات بتوان گفت که بیش‌تر مردم پاسارگاد را تنها برای مجموعه‌ی میراث جهانی آن به‌ویژه آرام‌گاه کورش بزرگ می‌شناسند، ولی پاسارگاد گنجینه‌ی بزرگی از یادمان‌های نیاکانمان از پیش از هخامنشیان تا روزگار اسلامی است؛ افزون بر میراث جهانی پاسارگاد بیش از 79 اثر باستانی دیگر که 72 اثر در پی‌وند با پیش از اسلام و 7 اثر آن در پی‌وند با دوران پس از اسلام است که در سیاهه‌ی آثار ملی ایران جای دارد.
پاسارگاد نامی جهانی است که شوربختانه در پس نام باستانی خود گم شده است و وارون آوازه‌ی جهانی خود منطقه‌ای بسیار تنگدست از نگاه توسعه‌ی پای‌دار در زمینه‌های گردش‌گری و صنعتی است. با وجود پی‌گیری‌های مستمر سازمان‌های مردم‌نهاد و برخی از کنش‌گران بومی و ملی هیچ اراده و برنامه‌ی دانشی و کاربردی درست و بنیادینی برای رفع این تنگدستی….
گزارشی کامل از وضعیت نگران‌کننده‌ی پاسارگاد در «امرداد» 370 چاپ شده است.
