یکی از قدیمی‌ترین آرامگاه زرتشتیان در میان مغازه‌های جواهرفروشی شهر «راولپندی» در پاکستان قرار دارد که از شلوغ‌ترین خیابان‌های این شهر است. این ساختمان در سال 1368 خورشیدی برابر با 1989 میلادی از سوی خانواده‌ا‌ی تاجر و پارسی به سرپرستی «اسفندیار باهاندرا» ساخته شد. این آرامگاه میراثی برای این شهر است.
نگهبان و باغبان آرامگاه تنها شخصی است که در آنجا زندگی می‌کند. او 20 سال است که در آرامگاه کار می‌کند. هر یکشنبه پارسیان از تمام شهرها به این آرامگاه رفته تا برای عزیزان خود دعا کنند. در سال 1382 خورشیدی فضای بیرونی و مسیر آن از سوی مقامات، بدون اجازه گرفته شد که در آن فعالیت‌های تجاری انجام می‌شود. بیشتر مردم شهر راولپندی در حال فراموش کردن این آرامگاه هستند و شوند آن را می‌توان بودن آرامگاه در میان مغازه‌های بسیار دانست. بنابر باور بسیاری این آرامگاه نیازمند پشتیبانی و نگهداری دولت پاکستان است.
ساختمان آرامگاه یک طبقه با زاویه‌هایی هم‌شکل ساخته شده و در نمای بیرون ساختمان از خشت قرمز استفاده شده است و همچنین نمای دیگر ساختمان که با آجرهای قرمزی ساخته شده به فضاهای باز و نمیه‌باز راه دارد و در سه سوی آن ایوان‌هایی با تاق‌قوس‌هایی نوک تیز قرار دارد، همچنین درها و پنجره‌ها با چوب سپید ساخته شده است.
خانواده‌های پارسی چهار آخشیچ(:عنصر) را سپند(:مقدس) می‌دانند. آنها براین باورند که جسدها ناپاک هستند و باعث آلودگی چهار آخشیج می‌شوند به همین شوند(:دلیل) آنها از سوزاندن جسدها خودداری می‌کنند و آن را در برج‌های سکوت قرار می‌دادند اما به شوند آن که جمعیت پارسیان کاهش یافته و به وجود آوردن این سازه‌ها در شهرهای جدید غیرممکن است. جمعیت پارسی شهر راولپندی آرامگاهی را ساخته‌اند تا عزیزان خود را در آنجا به خاک بسپارند.
پارسی‌ها یکی از جوامع کمتر شناخته شده‌ی این شهر هستند و این خود جای شگفتی دارد که یک از قدیمی‌ترین آرامگاه‌های پارسی را در یکی از پرروفت‌و آمدترین مسیرهای شهر بیابیم. این آرامگاه در پشت بازار جواهرات خیابان «موری» قرار دارد و تنها از سوی پارسیان مقیم راولپندی شناخته شده است. گفتنی است جمعیت پارسیان شهر 50 خانواده است.
1919
